تبادل نظر با سارا صوفیانی، بازیگر سریال روز های بی قراری - مجله سرگرمی

سازندگان این اثر کوشش کردند در قالب این مجموعه به ظرفیت های تاریخی و گردشگری دو استان توجه نمایند، به همین دلیل بخش هایی از سریال در مشهد و بخش هایی هم در تبریز ضبط شده است. همچنین تاریخچه فرش تبریز هم در این سریال مرور می گردد. فیلمنامه فصل دوم روز های بی قراری را هم شعله شریعتی نوشته که تا امروز چندین مجموعه ملودرام با مضامین متفاوت اجتماعی را برای تلویزیون نوشته است.

در این مجموعه تلویزیونی نقش سارا را سارا صوفیانی بازی می نمایدکه همسر تهیه نماینده سریال است.

او در این سریال دو نقش را ایفا نموده و به غیر از شخصیت سارای قصه، ایفاگر کاراکتر آلما، مادر سارا هم در زمان گذشته (انقلاب) هم هست که یک زن مبارز و کوششگر بوده است.

صوفیانی نقش آلما را با آوای ترکی صحبت نموده و از آنجا که اصالتا ترک است نسبت به گویش و آوای ترکی شناخت داشته است.

بنا به گفته این هنرمند، بازیگری اولویت دومش است و اگر نقش خوبی به او پیشنهاد گردد، می پذیرد و در غیر این صورت خودش را با درس و دانشگاه مشغول می نماید. صوفیانی دکترای تاریخ اسلام دارد و در دانشگاه تدریس می نماید.

در مواجهه با سارا در فصل دوم

چه برداشتی از شخصیت تان داشتید، زیرا در فصل جدید باید روایتگر زندگی سارا می شدید و هم نقش آلما، مادر سارا را بازی می کردید؟

شما در سرانجام فصل اول سریال هم دیدید و در دیالوگ هایی که میان او و رها (الهام حمیدیان) رد و بدل می گردد، متوجه شدید سارا به این دلیل با فرهاد ازدواج کرد که زن دیگری وارد زندگی دوستش نگردد و از سوی دیگر به رها می گوید که هرگز زن و شوهر با فرهاد نبودند. بعد از آن سارا از فرهاد جدا می گردد و زندگی دیگری را آغاز می نماید.

کاراکتر سارا را خیلی دوست داشتم، چون زندگی اش با پیچیدگی های زیادی همراه بود و همین باعث می شد من به عنوان بازیگر در موقعیت های حسی مختلف قرار بگیرم. به همین دلیل به لحاظ حسی با این کاراکتر همذات پنداری می کردم. علاوه بر آن صبر و تحمل سارا را در مواجهه با مسائل برایم جالب بود. البته او به دلیل فراز و نشیب های زندگی، درگیر غم و غصه هم می شد، زیرا متوجه می گردد فرزند واقعی پدر و مادرش نیست و باید به دنبال هویت گذشته خودش بگردد.

همه این موارد یعنی دعوت شدن من به عنوان بازیگر به چالش و نقش را برایم جذاب تر می کرد. همچنین در سکانس های فلاش بک باید نقش آلما، مادر سارا را هم بازی می کردم که با لحن ترکی صحبت می کرد.

راستش نقش آلما هم برایم خیلی متفاوت بود. در مجموع سارا و آلما دو مادر متفاوت هستند. سارایی که مجبور می گردد از همسرش جدا گردد و از دختری که بزرگ نموده، به دلیل شرایط زندگی فاصله بگیرد و آلمایی که زندگی سختی داشت و در شرایط سخت انقلاب همسرش کشته می گردد و به ناچار باید در تنهایی بچه اش را به جهان بیاورد و در پایان هم سر زا می میرد.

ضمن این که آلما یک زن مبارز و انقلابی بود که برای زندگی اش هم کوشش زیادی کرد. البته من مادر نیستم، اما باید در این سریال نقش دو مادر متفاوت را بازی می کردم؛ بنابراین تجربه چنین حسی برایم، هم جالب بود و هم دوست داشتنی.

شما در این سریال با آوای ترکی شخصیت آلما را بازی می کنید. آیا نسبت به گویش ترکی شناخت داشتید؟

اصالتا خانواده ام ترک هستند. به همین دلیل گوشم با آوا و گویش ترکی آشنا بود، به همین دلیل کار سختی نبود، اما اولین بار بود که با آوای ترکی در یک سریال تلویزیونی صحبت می کردم.

بعد از این که مرجان (افسانه بایگان) وارد زندگی سارا می گردد و حقیقت ماجرا را می گوید و سارا دچار شوک می گردد، مخاطب با سردی چهره این شخصیت رو به رو می گردد و این سردی بیش از اندازه در چهره سارا نمایان است. چرا سارا تا این میزان سرد است؟

این سردی تعمدی بود و طبیعی است وقتی متوجه می گردد پدر و مادر واقعی اش آن هایی نیستند که تا امروز فکر می کرد، دچار شوک گردد. بعد از صحبت با تهیه نماینده، کارگردان و نویسنده تصمیم گرفتیم در قالب این سردی، شوک سارا را نسبت به اتفاق زندگی اش نشان بدهیم.

چرا سارا بعد از شنیدن این اتفاق، حتی یک دیالوگ هم ندارد و فقط چهره سرد او در تصویر دیده می گردد؟ حتی این سردی به حدی است که مخاطب را اذیت می نماید.

به نظرم این سردی درست و سر جایش است. برای این صحنه دیالوگ نوشته شده بود، اما بعد از مشورت با تهیه نماینده، کارگردان و نویسنده تصمیم گرفتیم که دیالوگ ها برداشته گردد. وقتی یک نفر با اتفاق غیرمنتظره ای رو به رو می گردد، طبیعی است زبانش بند می آید. شوک سارا هم چیز کمی نیست و کاملا هم طبیعی است حرف نزد و فقط چهره مات زده و سرد او دیده گردد. برای مخاطب هم این گونه باورپذیرتر است که سارا را ببیند و بر خلاف نظر شما باید بگویم که این واکنش درستی از ساراست که در تصویر دیده می گردد.

اما سردی چهره سارا خیلی زیاد است، فکر نمی کردید شاید مخاطب او را پس بزند؟

نه، اصلا این طور نیست و مخاطب سارا را باور می نماید. وقتی کسی دچار شوک بزرگی گردد چنین واکنشی دارد. ضمن این که شما می بینید بعد از این که تا حد بسیار کمی از شوک خارج می گردد، دسته گل می خرد و به خانه می رود؛ و همه این ها یعنی واقعیت زندگی. من باید سارا را به گونه ای خلق می کردم که برای مخاطب قابل لمس باشد.

علاوه بر آن سارا زندگی اش پر از اتفاقات مختلف است که او را با چالش های بسیاری رو به رو می نماید و همین باعث می گردد در موقعیت های زیادی قرار بگیرد و نسبت به آن موقعیت ها هم واکنش دارد.

به لحاظ حسی کدام یک از موقعیت های سارا شما را برای بازی با چالش فراوانی رو به رو کرد که برایمان بگویید؟

صحنه ای که مرجان درباره داستان زندگی سارا می گوید، در حالی که سارا رو به روی او نشسته است. همچنین وقتی عموی سارا هم حرف های مرجان را تایید می نماید و پرده از این راز بر می دارد، این لحظه از من انرژی زیادی گرفت. البته سارا سکانس های حسی زیادی داشت و در موقعیت های سخت قرار می گرفت. اجرای این صحنه ها، فشار زیادی به لحاظ روحی روی من می آورد و سخت بود، اما این سختی را دوست داشتم.

شما در صحبت هایتان اشاره کردید که هنوز صاحب فرزند نشدید و مسلما سخت است وقتی تجربه مادر شدن را نداشتید و در سریال تلویزیونی روز های بی قراری ایفاگر دو مادر متفاوت بودید.

مادر بودن یک حس غریزی است و ناخواسته در وجود هر زن نهفته است و زمانی که مادر می گردد این حس از نهفته بودن خارج می گردد؛ بنابراین این حس هم در من وجود دارد. به هر حال بازیگر برای هر نقشی با موقعیت های متفاتی رو به رو می گردد و باید کاراکتر های متفاوت را خلق کند که هرکدام از آن ها هم ویژگی های خودش را دارد و ممکن است در زندگی عادی اش هرگز در چنین موقعیت هایی قرار نگرفته باشد و این یعنی جادوی بازیگری.

برای نقش هایتان هم ما به ازای واقعی داشتید؟

برای نقش سارا ما به ازایی نداشتم، اما نقش آلما برگرفته از اطرافیانی بود که در خانواده همسرم دیده ام.

شما در دانشگاه هم تدریس می کنید. بازیگری برایتان تا چه میزان اولویت دارد؟

من دکترای تاریخ اسلام دارم و در دانشگاه تدریس می کنم. معمولا بازیگری کار دوم من است و اگر پیشنهاد داشته باشم و نقش را دوست داشته باشم و جذبم کند، حتما بازی می کنم و در غیر این صورت ترجیح می دهم که در دانشگاه تدریس کنم. هر نقشی را نمی پذیرم، مگر آن که دوست داشته باشم.

چرا فقط در کار های همسرتان بازی می کنید؟ یعنی کار های دیگر سازندگان آثار نمایشی را دوست نداشتید و جذ ب تان ننموده است؟

من ده سال است که با آقای شریفی ازدواج کردم و از 12 سالگی تا 23 سالگی در تئاتر بازی می کردم، حتی در بیست و هفتمین جشنواره تئاتر فجر در تئاتری با موضوع شهید برونسی نقش محوری بازی نموده بودم و تقدیر شدم. من مقوله تدریس و بازیگری را کنار هم می بینم و اگر با نقش ارتباط برقرار کنم، حتما بازی می کنم.

پس اصراری هم ندارید در همه کار های همسرتان بازی کنید؟

نه، اصلا. اگر نقش مناسب باشد به من پیشنهاد می دهند. من هم در همه کار هایی که آقای شریفی ساختند، بازی نکردم و مسئله ای هم ندارم.

برخی ها می گویند قصه مجموعه روز های بی قراری تکراری است. در این باره چه نظری دارید؟

من با این نظر موافق نیستم. به هر حال کلیت همه قصه یک فصل مشترک دارد، اما آنچه اهمیت دارد شیوه روایت است. ما در فصل دوم سریال روز های بی قراری تعلیق هایی می بینیم که برای مخاطب جذاب است؛ ضمن این که به شما پیشنهاد می کنم که تا پایان قصه را دنبال کنید، چون از اواسط قصه اوج زیادی می گیرد. به نظرم زود قضاوت نکنید. اتفاقا در فصل اول هم ماجرا هایی رخ داد که در نهایت مخاطبان و منتقدان غافلگیر شدند. به همین دلیل باید با صبوری آثار را دنبال کرد و قضاوت عجولانه نگردد.

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها

ecods.ir: کد الکترونیک: مجله فناوری و گجت های هوشمند