از بچگی چه رنگی بودی؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، روزنامه جهانی اقتصاد نوشت: رضا شکاری که در ذوب آهن اسمی برای خودش دست و پا کرد و در مسابقه جام حذفی فصل 95-94 با گگرددن دروازه پرسپولیس به شهرت رسید، حالا در آستانه پیوستن به جمع سرخپوشان پایتخت قرار گرفته است.

شکاری از ذوب آهن به لیگ روسیه منتقل شد؛ انتقالی جنجالی که همان زمان با اعتراض باشگاه اصفهانی همراه شد. پرونده شکایت ذوب آهن از مهاجم سابقش هنوز باز است اما اگر اتفاق خاصی رخ ندهد قرارداد شکاری امروز با پرسپولیس ثبت خواهد شد. زمانی که او در 17 سالگی دروازه قرمزها را باز کرد، سعید آذری، مدیرعامل ذوب آهن به طعنه در خصوص این بازیکن گفت: از مدرسه فرار نموده و به پرسپولیس گل زده! طی این چند روز هم شایعاتی در خصوص استقلالی بودن شکاری منتشر شد. مجموعه این مسائل باعث شد بازیکن جوان تیم امید با انتشار چند تصویر قدیمی در صفحه شخصی اش ثابت کند از ابتدا پرسپولیسی بوده است. او در این تصاویر با پیراهن پرسپولیس دیده می گردد و حالا لابد قرار است سندی که رو شده، کار شکاری را در بدو ورود به تیم جدیدش تسهیل کند اما آیا واقعاً این حرف ها مهم است؟ کجای جهان این قدر به چنین مسائلی اعتبار می دهند؟ به نظر می رسد فوتبال ما به شکلی غیر عادی به این قبیل مسائل فرعی اهمیت می دهد.

نه سابقه تعصب، نه ادای غیرت

طی سال های گذشته بازیکنان زیادی با سابقه آشکار طرفداری از پرسپولیس و استقلال به این دو تیم پیوستند یا در لباس سرخابی ها حسابی ادای غیرت درآوردند اما در میدان عمل چندان به کار تیم هایشان نیامدند. به عنوان مثال ابتدای لیگ هفدهم زمانی که ساسان انصاری به پرسپولیس پیوست، بلافاصله تصویری از دوران کودکی اش به انتشار رساند که در آن پیراهن سرخپوشان پایتخت را به تن داشت. او گفت فقط با یک دقیقه مذاکره و به خاطر علاقه شدید قلبی اش پرسپولیسی شده اما پس از تنها چهار هفته نیمکت نشینی ترجیح داد از پرسپولیس جدا گردد و بار دیگر پیراهن فولاد را به تن کند. این در حالی است که بسیاری از کارشناسان عقیده دارند اگر ساسان کمی صبوری به خرج می داد، آینده فوتبالش متحول می شد؛ مخصوصاً که کمی بعدتر پنجره های پرسپولیس بسته شد و بعضی از نفرات اصلی این تیم نیز جدا شدند.

سوال کلیدی اما این است: این مدل طرفداری به اصطلاح دیرینه از پرسپولیس که حتی ارزش چهار هفته شکیبایی را ندارد، به چه کار می آید؟ در استقلال هم از این دست بازیکنان زیاد داشتیم. مثلاً بختیار رحمانی، میلاد میداوودی و اسماعیل شریفات از جمله نفراتی بودند که قبل از حضور در استقلال مدام از طرفداران این تیم دلبری می کردند و به نوعی هویتشان را از ضدیت با پرسپولیس گرفته بودند اما به ندرت پیش آمد که هیچکدام از این بازیکنان درخشش خاصی داشته باشند. سیاوش یزدانی یکی از آخرین بازیکنان این نسل است که با شرایطی مشابه و کلی ادعای استقلالی بودن به جمع آبی پوشان پایتخت پیوسته؛ باید دید دست کم او پیروز می گردد یا قرار است سیاوش هم ادامه دهنده راستا اسلافش باشد؟

دسته گل هایی مثل حسینی و علیپور

اما نیم نگاهی هم به اردوگاه مقابل بیندازید. علی علیپور بازیکنی است که هفته ماقبل پایانی لیگ سیزدهم با پیراهن راه آهن دروازه پرسپولیس را گگردد و دست تیم دایی را از جام کوتاه کرد. پس از آن بازی مصاحبه ای از علیپور منتشر شد که او در آن گفته بود: استقلالی هستم و خوشحالم که مانع قهرمانی پرسپولیس شدم. درست یک سال بعد اما در هفته پایانی لیگ چهاردهم علی علیپور با پیراهن پرسپولیس دروازه استقلال را باز کرد و به جوان ترین گلزن تاریخ شهرآورد تهران تبدیل شد.

علیپور حتی همین چند ماه پیش هم در یک مصاحبه صادقانه اعتراف نموده بود که در کودکی طرفدار استقلال بوده. این گرایش قلبی اما چه اهمیتی دارد وقتی علیپور در لباس پرسپولیس وفادارانه خوش درخشیده و با کمترین قراردادها، بیشترین گل ها را زده است؟ علیپور همین تابستان هم پیشنهادی داشت که اگر آن را می پذیرفت و می رفت، 700 هزار دلار سود خالص نصیب سرخ ها می شد اما او بنا به نیاز باشگاه در این تیم ماند. در نقطه مقابل مجید حسینی هم بعد از درخشش در تیم ملی جوانان، در برنامه نود به صراحت گفت طرفدار پرسپولیس است. او هم بعدتر در راستا غیر قابل پیش بینی فوتبال حرفه ای سر از استقلال درآورد، مدتی برای این تیم خوش درخشید و نهایتاً با ترانسفرش به ترکیه پول خوبی نصیب باشگاه کرد. پس کاش می آموختیم آن چه اهمیت دارد تصویر دوران کودکی بازیکنان نیست، بلکه تعهد جانانه و صادقانه آنها به پیراهن تیمی است که امروز در عضویتش هستند.

salmandiar.ir: دیار سلمان | مجله گردشگری و مسافرتی

samitm.ir: مجله سامی | وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع

sctm.ir: تیم علمی | مجله علمی و دانشگاهی، مقالات علمی